کیفیت و کمیت خواب: ابزاری برای پیشگیری از دیابت

کیفیت و کمیت خواب تحت تأثیر عوامل متعدد فرهنگی، اجتماعی، رفتاری، روانی و محیطی قرار دارد. افراد شاغل اغلب به دلیل ساعات کاری نامنظم و شیفت کاری دچار خستگی و چرت زدن در طول روز می شوند.

شواهد نشان می دهد که میانگین خواب فعلی یک فرد، یعنی 6.8 ساعت در شب، 1.5 ساعت کمتر از یک قرن پیش است. علت کم خوابی چند عاملی است. به عنوان مثال، 45 درصد از بزرگسالان گزارش می دهند که ساعت های کمتری می خوابند تا کار بیشتری انجام دهند، 43 درصد گزارش کرده اند که تلویزیون تماشا می کنند یا از اینترنت استفاده می کنند، و 22 درصد گزارش کرده اند که از بی خوابی رنج می برند.

خواب غیرعادی، آشفته و کاهش یافته با عدم تحمل گلوکز مرتبط است. فردی که از اختلال خواب، معروف به آپنه انسدادی خواب (OSA) رنج می‌برد، موارد زیر را تجربه می‌کند:

1) کمبود اکسیژن رسانی به بافت‌ها با کولاپس یا روی هم خوابیدن کامل یا جزئی راه‌های هوایی فوقانی در هنگام خواب (هیپوکسی)

2) التهاب. هیپوکسی مکرر باعث افزایش فعالیت سمپاتیک می شود.افزایش فعالیت سمپاتیک و التهاب منجر به شرایط مقاومت به انسولین و در نهایت به دیابت نوع 2 می شود.

نتایج مطالعات نشان می دهد که در مقایسه با مدت زمان خواب استاندارد 7-8 ساعته ، فردی که مدت خواب کوتاه (کمتر از 6 ساعت) یا خواب طولانی مدت (بیش از 8 ساعت) دارد، در معرض خطر بالای ابتلا به دیابت نوع 2 است.

در مطالعه دیگر که تأثیر جنسیت بر ارتباط بین خواب و دیابت بررسی شد، محققان به این نتیجه رسیدند که مدت زمان خواب کوتاه (کمتر از 6 ساعت) خطر ابتلا به دیابت را در مردان افزایش می دهد، در حالی که در زنان، خواب طولانی مدت(بیش از 8 ساعت) خطر ابتلا را افزایش می دهد.

همچنین بررسی همزمان خواب و قومیت نشان داد که شیوع دیابت نوع 2 در سفیدپوستانی که کمتر از 5 ساعت یا بیشتر از 8 تا 9 ساعت می خوابند بیشتر از سیاه پوستان است. بررسی دیگری نشان داد که این ارتباط در سفیدپوستان اسپانیایی/غیر اسپانیایی در مقایسه با آمریکایی‌های آفریقایی تبار بیشتر است.

در بررسی ارتباط بین چرت زدن در طول روز و دیابت نوع 2، مشخص شد که فردی که بیش از 1 ساعت در روز چرت می زند، در مقایسه با فردی که در طول روز چرت نمی زند، 1.5 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت است. در زمینه کیفیت خواب، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در افرادی که در شروع خواب (DIS) مشکل دارند، بیشتر است و با افزایش دفعات DIS، این خطر افزایش می‌یابد. علاوه بر این، این ارتباط در زنان مبتلا به DIS بیشتر از مردان است.

به طور خلاصه، ارتباط قوی بین کمیت/کیفیت خواب و بروز دیابت نوع 2 وجود دارد. این ارتباط در زنانی که مدت زمان بیشتری(بیش از 8 ساعت) می خوابند و در مردان با مدت خواب کوتاه (کمتر از 6 ساعت) قوی تر است. علاوه بر این، این ارتباط متاثر از قومیت است.