رژیم کتوژنیک و اختلال طیف اوتیسم(ASD)

اختلال طیف اوتیسم (ASD) چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی رشدی مادام العمر است که با رفتارهای کلیشه ای و نقص در ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می شود. اختلال طیف اوتیسم 3.4 تا 6.7 در هر 1000 کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. پسران چهار برابر بیشتر از دختران به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می شوند.

ویژگی های بیماران اوتیسمی

ویژگی‌های اصلی بیماران مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، نقایص ارتباط اجتماعی و رفتارهای حسی-حرکتی تکراری است. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، بیمارانی که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می شوند، باید نقایص مداوم در ارتباطات اجتماعی و رفتارهای حسی-حرکتی تکراری و غیرعادی داشته باشند. بیماری های همراه در اختلال طیف اوتیسم شایع هستند و شامل صرع، اختلالات خواب، علائم گوارشی و آسیب شناسی های روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال کم توجهی بیش فعالی و ناتوانی ذهنی می شوند. اختلالات خواب در 50 تا 80 درصد کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم رخ می دهد و اختلال خواب با اختلالات رفتاری مرتبط است. صرع نیز یکی از شایع ترین بیماری های همراه در کودکان اختلال طیف اوتیسم است و میانگین شیوع آن به 26 درصد می رسد. افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم که به صرع مبتلا هستند، احتمالاً علائم شدیدتری مرتبط با اوتیسم را نشان می دهند. علائم گوارشی که بین 23 تا 70 درصد در کودکان اختلال طیف اوتیسم متغیر است، با شدت اختلال طیف اوتیسم مرتبط است. تقریباً 31 درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای نمرات بهره هوشی زیر 70 هستند.

هزینه و داروی بیمار مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

هزینه تربیت کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با توجه به سطح ناتوانی ذهنی 1.4 تا 3.6 میلیون دلار است و بیشترین هزینه ها، هزینه های آموزش ویژه و هزینه های آموزشی دیگر است. بنابراین، اختلال طیف اوتیسم بار زیادی را بر دوش جامعه و خانواده های آسیب دیده وارد می کند. هیچ داروی موثری برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد. مداخلات متعددی مانند آموزش ویژه و مداخلات رفتاری، فوایدی را ارائه می‌دهند، اما این مداخلات همه علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم را بهبود نمی‌بخشد و تأثیرات کمتری بر بیماری‌های همراه از جمله صرع دارد. بنابراین، درمان های جدید برای گسترش گزینه های مدیریت و بهبود پیش آگهی این بیماران به فوریت مورد نیاز است.

تاثیر رژیم کتوژنیک بر اختلالات عصبی و طیف اوتیسم

رژیم کتوژنیک یک مداخله درمانی رژیمی در اختلالات عصبی مانند صرع و اختلال طیف اوتیسم است. رژیم کتوژنیک ممکن است یک درمان موثر برای اختلال طیف اوتیسم باشد، زیرا ممکن است علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشد و برای بیماری‌های همراه آن از جمله تشنج مفید باشد. کارایی رژیم کتوژنیک باید با استفاده از کتون های ادراری و بتا هیدروکسی بوتیرات سرم (BHB) کنترل شود. برخی شواهد نشان داد که رژیم کتوژنیک ویژگی های اصلی بیماران مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را بهبود می بخشد.

یک رژیم غذایی کتوژنیک ممکن است رفتار اجتماعی در اختلال طیف اوتیسم را از طریق عادی سازی GABA، بهبود عملکرد میتوکندری، بهبود فعالیت التهابی و استرس اکسیداتیو در مغز، مهار مسیر سیگنال دهی mTOR و تعدیل میکروبیوتای روده بهبود بخشد . با این حال، اثرات رژیم کتوژنیک بین بیماران مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بسیار متفاوت است و مکانیسم‌های زمینه‌ای آن مشخص نیست. کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نیز ممکن است غذاهای رژیم کتوژنیک را به دلیل عادات غذایی انتخابی خود، رد کنند، که معرفی رژیم کتوژنیک به بیماران مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را پیچیده می کند. برخی از مطالعات نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم کمبود مواد مغذی از جمله ویتامین D و اسید فولیک دارند . درمان طولانی مدت رژیم کتوژنیک احتمالاً کمبود تغذیه را تشدید می کند. مزایای درمان طولانی مدت رژیم کتوژنیک در کودکان اختلال طیف اوتیسم شناخته شده نیست. بنابراین، مطالعات بیشتری با نمونه های بزرگتر و درمان طولانی مدت رژیم کتوژنیک برای نشان دادن اثرات مفید رژیم کتوژنیک و عوارض جانبی آن در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مورد نیاز است.