کنترل قند خون، کلید سلامت کلیه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مقدمه
- افرادی که به بیماری کلیوی دیابتی مبتلا می‌شوند، معمولاً در مراحل اولیه هیچ علائمی ندارند، اگرچه این وضعیت آنها را در معرض خطر توسعه بیماری‌های جدی‌تری قرار می‌دهد.
نقش کلیه‌ها در بدن
- کلیه‌ها نقش مهمی در بدن دارند: آنها خون را فیلتر می‌کنند و محصولات زائد، نمک اضافی و آب را از بدن خارج می‌کنند. اگر کلیه‌ها بیمار شوند، در وظیفه خود ناکام می‌مانند و خون آلوده می‌شود.
- تشخیص اینکه شما به بیماری کلیوی دیابتی در مراحل اولیه مبتلا هستید می‌تواند به شما هشدار دهد که کلیه‌هایتان در خطر هستند. مهم است که اقداماتی برای حفاظت از کلیه‌هایتان قبل از پیشرفت مشکل انجام دهید.
علائم بیماری کلیوی دیابتی
- بیماری کلیوی دیابتی معمولاً تا زمانی که حداقل 80 درصد عملکرد کلیه‌ها از دست نرفته باشد، هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. برای تشخیص بیماری کلیوی دیابتی، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به آزمایش‌هایی که سطح پروتئین (آلبومین) را در ادرار اندازه‌گیری می‌کنند و آزمایش‌های خون برای ارزیابی سطح عملکرد کلیه تکیه می‌کنند.
- وقتی کلیه‌ها به‌طور طبیعی کار می‌کنند، از نشت آلبومین به ادرار جلوگیری می‌کنند، بنابراین یافتن آلبومین در ادرار نشانه‌ای است که کلیه‌ها دچار مشکل شده‌اند. اغلب افراد مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی نیز فشار خون بالا دارند.
عوامل خطر بیماری کلیوی دیابتی
- داشتن سابقه خانوادگی بیماری کلیوی یا متعلق بودن به گروه‌های قومی خاص (مانند آفریقایی-آمریکایی، مکزیکی، سرخ‌پوستان پما) می‌تواند خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را افزایش دهد. اگرچه نمی‌توانید کاری برای تغییر سابقه خانوادگی خود انجام دهید، عوامل زیادی وجود دارند که می‌توانید آنها را تغییر داده و کنترل کنید تا خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را کاهش دهید. این ها شامل:
- - داشتن سطح قند خون مزمن و بالا
- - داشتن اضافه وزن یا چاقی
- - سیگار کشیدن
- - داشتن فشار خون بالا
- - داشتن کلسترول بالا
- - داشتن مشکل بینایی مرتبط با دیابت (رتینوپاتی دیابتی) یا آسیب عصبی (نوروپاتی دیابتی)
تشخیص بیماری کلیوی دیابتی
- آزمایش ادرار سالانه در افراد مبتلا به دیابت نوع 1، حدود پنج سال پس از تشخیص و در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، از زمان تشخیص توصیه می‌شود. این آزمایش به دنبال پروتئینی به نام آلبومین است. اگر مقدار زیادی آلبومین در ادرار شما یافت شود، به این معنی است که شما به بیماری کلیوی دیابتی مبتلا هستید. ممکن است به شما گفته شود که دچار "میکروآلبومینوریا" یا "آلبومینوریای بالا" هستید. این به سادگی به این معناست که مقدار کمی آلبومین در ادرار شما وجود دارد، اما همچنان به این معناست که شما در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی هستید، به شرطی که بیماری کلیوی شما ناشی از شرایط دیگری نباشد.
عوارض بیماری کلیوی دیابتی
عوارض کلیدی بیماری کلیوی دیابتی، پیشرفت به سوی بیماری کلیوی پیشرفته‌تر به نام نارسایی مزمن کلیه است. نارسایی مزمن کلیه می‌تواند در نهایت منجر به نارسایی کامل کلیه و نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه شود.
درمان نارسایی مزمن کلیه
- افراد مبتلا به دیابت معمولاً بر حفظ سطح قند خون در محدوده‌های درست تمرکز می‌کنند. در حالی که کنترل قند خون مهم است، کنترل فشار خون نیز به همان اندازه اهمیت دارد. این به این دلیل است که قند خون بالا و فشار خون بالا به صورت هماهنگ به عروق خونی و سیستم‌های اندام‌ها آسیب می‌زنند.
- برای این دلایل، مهم‌ترین اقداماتی که می‌توانید برای متوقف کردن بیماری کلیوی و حفاظت در برابر سایر عوارض دیابت انجام دهید شامل:
- - انتخاب سبک زندگی سالم
- - حفظ سطح قند خون نزدیک به حد نرمال
- - حفظ فشار خون زیر 130/80، در صورت امکان
تغییرات سبک زندگی
- تغییرات سبک زندگی می‌تواند تاثیر زیادی بر سلامت کلیه‌ها داشته باشد. اقدامات زیر برای همه توصیه می‌شود، اما اگر به بیماری کلیوی دیابتی مبتلا هستید، این اقدامات بسیار مهم هستند:
- - محدود کردن مصرف سدیم (نمک) به کمتر از 2 گرم در روز
- - ترک سیگار
- - کاهش وزن اگر اضافه وزن دارید
کنترل قند خون
- حفظ قند خون نزدیک به نرمال می‌تواند به جلوگیری از عوارض بلندمدت دیابت کمک کند. کنترل قند خون برای بیشتر افراد، هدف برای قند خون ناشتا و سطح قند خون قبل از هر وعده غذایی بین 80 تا 120 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (4.4 تا 6.6 میلی‌مول بر لیتر) است؛ با این حال، این اهداف ممکن است نیاز به شخصی‌سازی داشته باشند.
- یک آزمایش خون به نام A1C نیز برای نظارت بر سطح قند خون استفاده می‌شود؛ نتیجه این آزمایش یک میانگین از سطح قند خون در سه ماه گذشته را فراهم می‌کند. یک A1C با مقدار 7 درصد یا کمتر معمولاً توصیه می‌شود؛ این مقدار معادل یک میانگین قند خون 150 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (8.3 میلی‌مول بر لیتر) است. حتی کاهش‌های جزئی در A1C می‌تواند به کاهش خطر عوارض مرتبط با دیابت کمک کند.
- مدیریت قند خون شامل تغییرات در سبک زندگی (مثلاً رژیم غذایی و ورزش) و همچنین داروها است. دیابت نوع 1 با انسولین درمان می‌شود. برای دیابت نوع 2، از داروهای دیگر نیز استفاده می‌شود؛ برخی از این داروها برای افراد با مشکلات کلیوی توصیه نمی‌شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری کلیوی کمک کنند. پزشکان شما با شما همکاری خواهند کرد تا بهترین ترکیب از داروها را برای شما تعیین کنند.
مدیریت فشار خون بالا
- بسیاری از افراد مبتلا به دیابت دچار پرفشاری خون (فشار خون بالا) هستند. اگرچه فشار خون بالا علائم کمی دارد، اما دو اثر منفی دارد: باعث فشار بر سیستم قلبی‌عروقی می‌شود و پیشرفت عوارض دیابت بر روی کلیه و چشم را تسریع می‌کند. یک ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی می‌تواند با اندازه‌گیری منظم فشار خون، پرفشاری خون را تشخیص دهد.
- درمان فشار خون بالا متنوع است. اگر فشار خون شما خفیف باشد، ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی ممکن است کاهش وزن، ورزش، کاهش میزان نمک در رژیم غذایی، ترک سیگار و کاهش مصرف الکل را توصیه کند. این اقدامات می‌توانند گاهی اوقات فشار خون را به حد طبیعی برسانند.
- اگر این اقدامات مؤثر نباشند یا نیاز به کاهش سریع فشار خون داشته باشید، احتمالاً ارائه‌دهنده شما یکی از چندین داروی فشار خون بالا را توصیه خواهد کرد. ارائه‌دهنده شما می‌تواند مزایا و معایب هر دارو و اهداف درمان را با شما مطرح کند. هدف فشار خون زیر 130/80 برای بیشتر افراد مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی توصیه می‌شود، به‌خصوص اگر بیش از 300 میلی‌گرم آلبومین در ادرار روزانه داشته باشید.
داروهای فشار خون
- تمام افراد مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی به حداقل یک دارو برای کاهش فشار خون نیاز دارند و در بیشتر موارد دو دارو لازم است. چندین دارو می‌توانند برای این منظور استفاده شوند، اما یک دارو به نام مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) یا داروی مرتبطی به نام بلاکر گیرنده آنژیوتانسین (ARB) باید استفاده شوند زیرا این داروها بدتر شدن بیماری کلیه را محدود می‌کنند.
- مهارکننده‌های ACE و ARB برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی به‌ویژه مفید هستند زیرا مقدار آلبومین در ادرار را کاهش می‌دهند و می‌توانند پیشرفت بیماری کلیوی مرتبط با دیابت را جلوگیری یا کند کنند. در واقع، فواید کلیوی مهارکننده‌های ACE و ARB آنقدر قوی است که ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی گاهی اوقات این داروها را برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی که فشار خون طبیعی دارند تجویز می‌کنند.
- با این حال، علیرغم توانایی‌های محافظت‌کننده از کلیه، مهارکننده‌های ACE و ARB معایب خود را دارند. به‌عنوان مثال، مهارکننده‌های ACE باعث سرفه خشک مداوم در 5 تا 20 درصد از افرادی که آنها را مصرف می‌کنند می‌شوند، حتی تا 50 درصد در بین جمعیت‌های آسیایی. برخی افراد به این سرفه عادت می‌کنند؛ دیگران آن را آنقدر مختل‌کننده می‌دانند که نمی‌توانند به مصرف مهارکننده ACE ادامه دهند. برای آنها، ARBها اغلب جایگزین خوبی هستند، زیرا ARBها باعث سرفه نمی‌شوند.
- در موارد نادر، ممکن است عوارض جانبی جدی‌تری با مهارکننده‌های ACE و ARBها داشته باشید. این موارد شامل وضعیتی به نام هیپرکالمیا است، که در آن مقدار بیش از حد پتاسیم در خون جمع می‌شود. برای نظارت بر این و سایر عوارض جانبی، ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی گاهی اوقات آزمایش‌های خونی را اندکی پس از شروع مصرف این داروها انجام می‌دهند. در برخی افراد، نیاز به توقف مصرف داروها خواهد بود.
- مهارکننده‌های SGLT2
- علاوه بر اقدامات ذکر شده، برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و بیماری کلیه دارویی به نام مهارکننده کوترانسپورتر سدیم-گلوکز 2 (SGLT2) دریافت خواهند کرد. این داروها با افزایش دفع قند در ادرار، قند خون را کاهش می‌دهند؛ این داروها شامل کاناگلیفلوزین (نام تجاری: Invokana)، امپاگلیفلوزین (نام تجاری: Jardiance) و داپاگلیفلوزین (نام تجاری: Farxiga) هستند. ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی شما می‌تواند با شما درباره اینکه آیا شما کاندیدای درمان با مهارکننده SGLT2 هستید یا نه صحبت کند (اگر هنوز یکی از این داروها را مصرف نمی‌کنید)؛ این تصمیم بستگی به میزان پیشرفت بیماری کلیوی شما و میزان آلبومین در ادرار شما دارد.
پایش مداوم
- پس از شروع درمان و تغییرات سبک زندگی برای متوقف کردن بیماری کلیه، شما نیاز خواهید داشت که آزمایشات ادرار و خون را به طور مکرر تکرار کنید تا مشخص شود که سطح آلبومین در ادرار بهبود یافته است یا خیر. اگر سطح آلبومین در ادرار بهبود نیافته باشد یا عملکرد کلیه‌های شما بدتر شده باشد، ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی شما ممکن است نیاز به تنظیم داروهای شما یا توصیه استراتژی‌های دیگری برای محافظت از کلیه‌های شما داشته باشد.
بیماری کلیوی دیابتی و عوارض دیگر دیابت
- اگر اقداماتی که برای محافظت از کلیه‌های خود باید انجام دهید، برای شما دشوار به نظر می‌رسد، این نکته را به خاطر داشته باشید؛ کنترل قند خون و فشار خون می‌تواند به کاهش خطر یا شدت چندین عارضه ناتوان‌کننده دیابت کمک کند، از جمله:
- - کاهش بینایی یا از دست دادن بینایی احتمالی (به دلیل رتینوپاتی دیابتی)
- - آسیب عصبی (به نام نوروپاتی دیابتی)
- - سکته مغزی و حمله قلبی (که هر دو می‌توانند کشنده باشند)
پیشگیری از بیماری کلیوی دیابتی
- اقدامات مورد استفاده برای درمان بیماری کلیوی دیابتی در پیشگیری از آن نیز مفید هستند. این شامل انتخاب‌های سبک زندگی ذکر شده و همچنین کنترل دقیق سطح قند خون و فشار خون می‌شود.